W m³odo¶ci pope³ni³em wiele g³upich i niewybaczalnych b³êdów, prze¿y³em prawie wszystko. Ale moja opowie¶æ u¶wiadomi wam kim ja naprawdê by³em.
Wszystko zaczĂŞÂło siĂŞ gdy byÂłem dzieckiem, mieszkaÂłem z rodzicami na farmie. Przez wiele lat Âżyli¶my w dobrobycie i dostatku. Ale pewnego dnia orkowie opu¶cili Nordmar i wypowiedzieli KrĂłlowi Rhobarowi wojnĂŞ. Przez pierwszy rok Âżyli¶my lepiej niÂż przez lata pokoju gdyÂż orkowie pl±drowali farmy nie szczĂŞdz±c na farmerach i ich plonach co teÂż przyczyniÂło siĂŞ do wzrostu cen towarĂłw w mie¶cie. Pewnego dnia krĂłl podniĂłsÂł cÂła prawie czterokrotnie i moi rodzice zaczĂŞli traciæ dobytek swojego Âżycia. Mimo tego wci±¿ byli¶my szczê¶liwi i wznosili¶my modÂły do innosa aby krĂłl wygraÂł t± wojnĂŞ. Lecz pewnego dnia orkowie najechali nasze ziemiĂŞ i w czasie tego ataku zginĂŞli moi rodzice a jedynym ktĂłrym przeÂżyÂł byÂłem ja. ByÂłem oszoÂłomiony t± sytuacj± bo przez wiele lat moi rodzice pÂłacili cÂła co do jednej sztuki zÂłota a straÂżnicy miejscy w obawie  przed ¶mierci± pozwolili zignorowaæ najazd orkow na ziemiĂŞ moich rodzicĂłw. Jak oni mogli tak post±piæ najwierniejsi wÂła¶ciciele ziemscy w okolicy ktĂłrzy nawet nie pomy¶leli o buncie z powodu podwyÂższenia podatkĂłw a zginĂŞli tak okrutn± ¶miercia bez nadzieji na pomoc. ByÂłem zaÂłamany udaÂłem siĂŞ wiĂŞc do miasta w nadzieji na jak±kolwiek pomoc. Gdy dotarÂłem do miasta nie dostaÂłem domu ani nawet jakichkolwiek pieniĂŞdzy na Âżycie. Na szczê¶cie moi rodzice cieszyli siĂŞ dobr± opini± za Âżycia i mogÂłem wyÂżyæ z pieniĂŞdzy ktĂłre wyÂżebralem. Ci±gle pamiĂŞtaÂłem o rodzicach oraz straÂżnikach miejskich ktĂłrzy nie pomogli nam w czasie najazdu orkĂłw. W moim sercu zrodziÂła siĂŞ chêæ zemsty, ale byÂłem zbyt sÂłaby by j± wypeÂłniæ. I tutaj wkroczyli magowie ognia ktĂłrzy przygarnĂŞli mnie do klasztoru. ByÂłem im wdziĂŞczny za okazan± ÂłaskĂŞ i zostaÂłem nowicjuszem. SÂłuÂżyÂłem najwierniej Âże wszystkich nowicjuszy i pewnego dnia podszedÂłem do prĂłby ognia ktĂłra zdaÂłem. StaÂłem siĂŞ magiem ognia i staÂłem siĂŞ sÂługa innosa. Ale ci±gle ÂżyÂłem zemst± wiĂŞc zacz±³em studiowaæ arkana magii. Pewnego dnia zakoñczyÂła siĂŞ moja nauka magii gdy osiagn±³em 3 kr±g, wtedy stwierdziÂłem Âże moja zemsta musi siĂŞ dopeÂłniæ. ZabiÂłem wszystkich czÂłonkĂłw straÂży. CzuÂłem siĂŞ wtedy wspaniale, byÂłem speÂłniony. Postawiono mnie przed s±dem i nie baÂłem siĂŞ konsekwencji swych czynĂłw, ale wstawiÂł siĂŞ za mn± arcymistrz magĂłw ognia i powiedziaÂł Âże to jest nie moÂżliwe gdyÂż w czasie tego wydaÂżenia rozmawiaÂłem z nim na temat struktury magicznej. ZostaÂłem uÂłaskawiony i gdy dotarli¶my do klasztoru mĂłj mistrz mnie ukaraÂł chÂłost± w imiĂŞ innosa i powiedziaÂł m±dre sÂłowa ktĂłre zrozumiaÂłem po latach ,,kierowanie siĂŞ zemst± doprowadza nas do wyrzekania siĂŞ samego siebie". MĂłj mistrz wiedziaÂł o wszystkim i chciaÂł nawet ukaraæ straÂżnikĂłw miejskich za niewypeÂłnianie swoich obowi±zkĂłw oraz braku niesienia pomocy sÂłabszym, powiedziaÂł mi to zaraz po chÂłostowaniu. Odpuszczono mi grzechy i ÂżyÂłem jeszcze przez kilka lat w klasztorze. AÂż pewnego dnia poznaÂłem moj± miÂło¶æ Alice, byÂłem w niej zakochany od pierwszego wejrzenia. Ona rĂłwnierz odwzajemniaÂła uczucie jak± darzyÂło je moje serce. Nie byÂłem nawet w stanie wyrzec siĂŞ miÂło¶ci do niej gdyÂż kapÂłani innosa musz± Âżyæ w celibacie aÂż do koñca swych dni. PrĂłbowaÂłem j± odstraszyæ nawet tym Âże kilka lat przed jej spotkaniem zabiÂłem wszystkich straÂżnikĂłw miejskich w mie¶cie. Niestety mĂłj wystĂŞpek nie odstraszyÂł Alice i wci±¿ bardzo siĂŞ kochali¶my, chcieli¶my nawet wzi±¶æ ¶lub ale ktĂłrego¶ razu zostali¶my przyÂłapani przez magĂłw ognia podczas jednego z naszych spacerĂłw w okolicy byÂłej posiadÂło¶ci moich rodzicĂłw. Za to wykroczenie magowie chcieli mnie wygnaæ ale arcymistrz powiedziaÂł Âże jeÂżeli zerwe kontakty z moj± miÂło¶ci± to pozostanĂŞ w klasztorze. OdmĂłwiÂłem arcymistrz byÂł mn± rozczarowany a magowie oburzeni moim zachowamiem zabili moj± dziewczynĂŞ. I znowu kierowany zemst± zabiÂłem wszystkich magĂłw ognia w³±cznie z arcymistrzem. PamiĂŞtam Âże kiedy patrzyÂłem na mojego byÂłego mistrza powiedziaÂłem do niego te sÂłowa ,,Mistrzu zrzekam siĂŞ tytuÂłu maga ognia", przed odej¶ciem z klasztoru pochowaÂłem Alice i zÂłoÂżyÂłem jej przysiĂŞgĂŞ ,,Alice przyÂżekam ci Âże byÂła¶ moj± pierwsz± i ostatni± miÂło¶cia, proszĂŞ ciĂŞ teÂż o to aby¶ mi wybaczÂła Âże ciebie nieobroniÂłem" pocaÂłowaÂłem krzyÂż ktĂłry zrobiÂłem z kiji i opu¶ciÂłem klasztor. Teraz nie byÂło ratunku gdy s±d siĂŞ o tym dowiedziaÂł skazaÂł mnie na doÂżywotni pobyt w gĂłrniczej dolinie. TrafiÂłem tam i po pewnym czasie mĂŞczyÂło mnie sumienie, nie wiedziaÂłem juÂż kim ja jestem i pewnego czasu objawiÂł mi siĂŞ on ¦NI¡CY wytÂłumaczyÂł mi czemu gryzie mnie sumienie i powiedziaÂł Âże mam do³±czyæ do grupy kopaczy w starym obozie. UczyniÂłem to i wypeÂłniÂłem jego wolĂŞ. Przewodnikiem byÂł ja¶nie o¶wiecony Fendorath i po pewnym czasie pod±¿ali¶my za nim i zaÂłoÂżyli¶my obĂłz na bagnie. Pewnego dnia Fendorath powiedziaÂł mi Âże juÂż czas na nowgo przewodnika i uczynÂł nim mnie. ByÂłem zdziwiony Âże kto¶ taki jak ja moÂże zostaæ przewodnikiem. Na pocz±tku siĂŞ sprzeciwiaÂłem siĂŞ ale w koñcu wypeÂłniÂłem jego wolĂŞ zostaÂłem ja¶nie o¶wieconym. ZrozumiaÂłem teÂż swoje b³êdy i odbyÂłem pielgrzymkĂŞ na ktĂłrej wyrzekli¶my siĂŞ ze wszystkimi czÂłonkami 3 BogĂłw co radzĂŞ teÂż wam. ÂŻyjĂŞ z tym tytuÂłem do dzi¶ i zapamiĂŞtajcie t± naukĂŞ ,,Zemst± wyÂżekamy siĂŞ tego kim my naprawdĂŞ jeste¶my".